Ό,τι κρίνω, το απομακρύνω.

Έχεις παρατηρήσει πως όποτε κρίνεις κάποιον, απομακρύνεσαι απ’ αυτόν σαν να σας χωρίζει ξαφνικά μία απόσταση;

Εσύ εδώ με το δικό σου σωστό, και άλλος εκεί με το δικό του λάθος. Από τη μια μεριά το δίκιο, από την άλλη το άδικο, και μεταξύ σας η απόσταση που μεγαλώνει, όσο εξακολουθείς να δικαιολογείς και να υποστηρίζεις τη δική σου θέση.
Μπορεί αυτό να σου δίνει μια αίσθηση δύναμης ή υπεροχής, αλλά αν κοιτάξεις προσεκτικά μέσα σου, θα δεις ότι νιώθεις περισσότερο λύπη ειδικά αν το άλλο πρόσωπο σού είναι οικείο. Και τότε ίσως διαπιστώσεις, ότι τελικά δεν σε πληγώνει η πράξη του άλλου, αλλά αυτή η ίδια απόσταση.

Υπάρχει όμως πραγματικά απόσταση μεταξύ μας;

Όταν κρίνουμε, λειτουργούμε μέσα από το μονίμως διαχωρισμένο Εγώ, που ισχυροποιείται και μεγεθύνεται με κάθε επίκριση προς τους άλλους. Έτσι δημιουργείται μια ψευδής αίσθηση διαχωρισμού από τους άλλους.
Το εγώ τρέφεται με τη σύγκριση, είναι θα λέγαμε η αγαπημένη του τροφή.

Όμως, έχουμε πάντα την επιλογή να μετακινηθούμε από το εγώ και να λειτουργήσουμε μέσα από την αληθινή σχέση με τους άλλους. Γι’ αυτό χρειάζεται να εξασκούμαστε καθημερινά στην αυτοπαρατήρηση.

Μπροστά σε μια πρόκληση για επίκριση, ακόμη κι αν η επίκριση έχει ήδη γίνει μέσα στο νου μας, αν πάψουμε για μια στιγμή και στρέψουμε την προσοχή προς τα μέσα, τότε μπορούμε να παρατηρήσουμε τα συναισθήματα που έχουν αναδυθεί και να τους επιτρέψουμε να κινηθούν μέσα στο σώμα σαν ένα κύμα ενέργειας, χωρίς αντιστάσεις. Να παρατηρήσουμε τον μηχανισμό άμυνας - επίθεσης που μπαίνει αυτόματα σε λειτουργία και να δράσουμε πέρα από τον συνηθισμένο προγραμματισμό.
Στην παύση, μέσα σε μια στιγμή επίγνωσης, η μηχανική αντίδραση μπορεί να μετατραπεί σε συνειδητή δράση.
Έτσι επιτρέπουμε την άρση της λήθης, την ενθύμηση του αληθινού εαυτού, που βιώνει μόνο ενότητα και ποτέ διαχωρισμό.

Κι εδώ μπορεί να αναρωτηθείς.
Μήπως τελικά η απόσταση σε απομάκρυνε από εσένα;
Γιατί στην ουσία, δεν υπάρχει “άλλος”. Εμφανιζόμαστε σαν διαφορετικά κύματα στον μεγάλο ωκεανό της ζωής. Οι άλλοι είσαι εσύ. Κι έχεις πάντα την επιλογή, την ευκαιρία να επιστρέφεις σε εσένα, στον Εαυτό, στο σπίτι σου.
Μαζί με τους «άλλους».

 

 Ζωή Πεπόνη
- Μάιος 2023

 



 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η παρατήρηση είναι πάντα επαναστατική - Μάνουελ Σοχ

Το κενό που εμπεριέχει τα πάντα – Μάνουελ Σοχ